www.thebestgameforever.fora.pl

LPROX

Fabuła, ogólna konstrukcja i podstawowe założenia będą w każdej wersji gry dokładnie takie same, ale każdy z zespołów pracujących nad konkretną platformą ma się starać zoptymalizować grę właśnie pod nią, by wykorzystać jej wady i zalety. Dla właścicieli blaszaków to dobra wiadomość - raz, że nie dostaną zwykłych popłuczyn po konsolach, żadnych portów czy konwersji, a dwa, że mogą liczyć na coś lepszego niż prymitywny drużynowy deathmatch na maksymalnie szesnaście osób jeżeli chodzi o grę sieciową. Konsole niestety jeszcze poza ten etap nie wyszły.

Oczywiście, całe to gadanie o cudnej grafice, niesamowitym silniku fizycznym oraz podobnież niespotykanie realistycznym oddaniu postaci w grze, włącznie z mimiką i gestykulacją, jest rozmową czysto akademicką. Nie ma jeszcze ani jednego porządnego screena z Airborne, na widok którego można by się poślinić i pojęczeć z rozkoszy, prawda? I w normalnych warunkach z tego powodu nie pisalibyśmy jeszcze zapowiedzi... Ale warunki normalne nie są. Niezwykłe - o, takie są właśnie.

Cóż zatem niezwykłego niesie nam ów Airborne? Jak sama nazwa wskazuje - spadochroniarzy. Konkretnie zaś Boyda Traversa, starszego szeregowego z 82. Dywizji Powietrzno-Desantowej, amerykańskiej oczywiście. Do tej pory gry eksploatowały raczej dywizję 101., do której popularności walnie przyczynił się serial Kompania Braci. Mało kto wiedział, że ta zapomniana 82 Dywizja toczyła o wiele ciekawsze bitwy i miała ogólnie dłuższy szlak bojowy niż "stopierwsza". Chłopaki zaczęli jeszcze w Afryce, potem zrzucano ich na Sycylię i Włochy, następnie oczywiście D-Day i Normandia, operacja Market-Garden (i to dużo ciekawsza jej część niż to pitu-pitu 101 Dywizji) i wreszcie Ardeny i forsowanie Renu. W grze możemy się spodziewać wszystkich tych wspaniałych i mrożących krew w żyłach atrakcji - ale to jeszcze nie innowacja. Spadochroniarzami graliśmy już wcześniej, prawda? Nie, nieprawda - sam sobie zaprzeczę. Graliśmy zwykłą piechotą, o której się mówiło, że spadła na spadochronach. Sami przecież nie skakaliśmy, nie?